NOTICIAS QUE PASARON O LARGO DO TEMPO DA DESPEDIDA DE CURSO:

UNA DESPEDIDA LLENA DE DIVERSION:

23/6/2004

La mayor parte de los colegios celebran hoy el fin de curso. Pero los actos de despedida de curso en O Grupo todavía no han terminado. También en la capital barbanzana llegaron a su fin las clases que se imparten en el conservatorio municipal. Un concierto a cargo de los alumnos fue el colofón del curso. Con una macrofiesta celebró el Castelao, de Rianxo, el final del curso.

ADIOS AULAS OLA VERANO:

21/6/2002

La jornada fue de despedida para los estudiantes, ya que cambian las aulas y los libros por las ansiadas vacaciones, aunque en cuanto a la lectura, es más que recomendable seguir practicándola en tiempo de ocio. B>ANDRÉS PÉREZ GARCÍA , director del Colegio Salustiano Rey Eiras de Pobra, disfrutó como un niño viendo cómo se lo pasaban sus alumnos en los juegos que prepararon como fiesta de fin de curso, organizada con el apoyo del APA y de la entidad La Caixa. En definitiva, un fin de curso sobresaliente para los chavales. B>FRANCIS MOLINOS , directora del colegio Alexandre Rodríguez Cadarso de A Barquiña, se volcó, al igual que todos los demás profesores del centro, en la preparación del festival con el que ayer despidieron el curso. El día soleado invitaba a divertirse en los futbolines, las camas elásticas y demás juegos, en los que los pequeños, como despedida de curso, se lo pasaron en grande.

Sora Y Adri

A despedida

DESPEDIDA DO CURSO:

-Os amigos quedaran hai pero non sera o mismo

-Os profesores alguns marcharan e outros quedaran

Un millón de palabras no pueden hacer que vuelvas.

Lo sé, porque lo he intentado.

Tampoco un millón de lagrimas.

Lo sé porque he llorado hasta no poder más.
Tal vez lo único que duele más que decirte adiós es no haber tenido la ocasión de haberme despedido de ti.
Nuestros recuerdos de ayer durarán toda una vida.

Guardar los mejores, olvidar los demás.

paula xa e fin de curso e non queremos qe marches!!!!

Aunque pareza mentira queremoste moito....... :-)

Pasamolo moi ven neste curso e poduramos retrocederiamos no tempo para poder portarnos mellor do que nos portamos

Nn sei que mais decir.....pois queme gustaria despedirme con algo mais especial pero non podo porque non teño aqui nada interesante para poñerbos nin decirvos

espero que vos gusten as miñas palabras

1 saudo a todos!!!!

sempre vos kereremmos ainda que alguns lle teñamos mais aprecio que a outros ***

SORAYA e Adriana

O acusado de matar a un mozo na rolda de Nelle alegará no xuízo defensa propia

Alfonso Amoedo Aumente terá que convencer ás doce persoas que integren o xurado popular que o xulgue a partir do próximo luns que a navallada que lle deu a un home que lle debía 20 euros o 12 de xuño do ano pasado en plena rúa foi de xeito fortuíto, no fragor dunha pelexa, en defensa propia. Pola contra, este delincuente ferrolán de 35 anos poderá ser condenado por un delito de homicidio polo que o fiscal pide para el 13 anos de cárcere.
A acusación sostén que non hai nada accidental na morte de Fortunato Fernández. Si sostén que houbo unha pelexa, e que o procesado non urdió o crime, nin o preparou. Atopáronse na rúa, discutiron, houbo empuxóns e o imputado cravoulle unha navalla no corazón. En cambio, a acusación particular, que defende os intereses dos tres irmáns do falecido, afirma que si houbo premeditación. Aparte do autor da navallada, tamén serán procesados Rubén Darío Pita e Manuel Franco Abuín. Estes últimos, por un delito de encubrimento.
Amoedo está en prisión desde o 15 de xuño do ano pasado, onde enviouno o xuíz tras escoitar a súa versión dos feitos. Este delincuente habitual de 35 anos e natural de Ferrol explicou que a navallada se produciu de forma fortuíta, logo dun forcejeo entre el e Fortunato Fernández.
Bus da metadona
Todo sucedeu moi rápido, contou o procesado. Aquela mañá do 12 de xuño dirixíase coa súa noiva, como todos os días, a recibir a dose de metadona ao bus aparcado na rolda de Nelle. Cando estaban chegando ao autocar viu como Fortunato, co que mantiña unha disputa por unha débeda de 20 euros, achegábase con dous amigos. Cando se cruzaron, un deles entregoulle unha navalla a Fortunato, que se abalanzou sobre Alfonso . Agarráronse e empuxáronse, ata que o arma caeu ao chan. Foi máis rápido en recollela Alfonso , segundo contou, e no forcejeo cravoulla «sen querer». De inmediato entregoulle a navalla a un dos amigos da vítima, que, segundo relatou o aludido ante o xuíz, tirouna nun colector do lixo.
A policía non puido atopar o arma a pesar de que realizou unha intensa procura. Alfonso Amoedo, despois do relato dos feitos, explicou ao xuíz que nunca quixo quitarlle a vida a Fortunato, co que mantivo unha boa relación e ata chegou a compartir habitación nunha pensión da rúa Barcelona.

Mata o seu marido na Coruña ao golpealo cunha pesa

María Teresa Soa Rodríguez, de 60 anos de idade, matou na noite do mércores na Coruña ao seu marido, Miguel Ángel Vilar Nodar, de 65, golpeándoo na cabeza cunha mancuerna (unha pesa de adestramento físico).
O homicidio produciuse sobre as once da noite, tras o partido de fútbol entre o Barcelona e o Manchester United. Ocorreu no domicilio conxugal, no cuarto esquerda do número 14 da rúa Gil Vicente, no barrio coruñés do Agra do Orzán.
Fuentes próximas á investigación indicaron que os axentes encargados de esclarecer os feitos barallan dúas hipótese sobre o lugar onde se produciu o crime. Todo apunta a que Miguel Ángel Vilar Nodar atopábase no sofá do salón durmido ou nun estado de somnolencia, momento que aproveitou a súa esposa para propinarlle varios golpes na cabeza coa mancuerna.
Con todo, cando chegaron os axentes da Policía Nacional ao domicilio, o corpo do home xacía tombado á beira da cama da habitación matrimonial en posición de decúbito supino.
A localización do cadáver de Vilar Nodar é o único inconveniente co que se está atopando a unidade encargada das pescudas para dar por pechado, policialmente, o caso. De feito, estas mesmas fontes manifestaron que se trataba dun homicidio encadrado dentro dos denominados de violencia doméstica.
Asumiu o crime
María Teresa Soa Rodríguez asumiu a autoría do crime do seu esposo. Con todo, non o fixo nada máis cometer o homicidio, ou polo menos non puxo os feitos en coñecemento dos corpos e forzas de seguridade do Estado, e aínda tardou, polo menos unhas tres horas, en facelo.
Segundo fontes próximas á investigación, ocorreu sobre as tres da madrugada. María Teresa acudiu acompañada da súa única filla, Susana, á comisaría da Policía Nacional da Coruña. Alí contoulles aos axentes que se atopaban de garda que acabara coa vida do seu esposo. Os policías procederon entón a detela e trasladárona aos calabozos do cuartel de Lonzas.
Alí atopábase a última hora da tarde de onte. A muller foi sometida a unha serie de interrogatorios, e as súas respostas axudarán aos axentes a determinar definitivamente as causas que levaron a María Teresa a matar a Miguel Ángel . Todo apunta a que a muller pasará a disposición xudicial durante a xornada de hoxe, aínda que se descoñecía a que hora sería trasladada ante o xuíz.

Aos veciños da casa e da rúa onde vivía Miguel Ángel Vilar, un mariñeiro nacido en Pontevedra e xubilado, e a súa esposa, María Teresa Soa, sorprendeulles o crime, aínda que non se mostraron conmocionados.A estrañeza dos feitos para a veciñanza explícana os residentes na zona ao considerar á parella como «dúas persoas moi normais», ás que ata se adoitaba ver paseando pola zona. Sempre ían collidos da man, «como uns noivos adolescentes», recordaba un residente da zona.Tanto as persoas máis próximas ao matrimonio como fontes policiais indicaron que non se coñecía ningún episodio de malos tratos nin denuncias referentes a este aspecto. Os veciños do inmoble onde residía a parella manifestaron que xamais, nos trinta anos de convivencia, oíron unha soa discusión máis aló das normais que pode ter calquera parella.Con todo, coinciden todos en sinalar que tanto Miguel Ángel Vilar como a súa esposa, María Teresa Soa, eran unha parella estraña, e quizais a máis rara era a muller. Din que nunca establecían conversacións con eles, e que ata había días que saudaban e outras veces nin tan sequera iso. Tamén recordan que Miguel Ángel era un gran deportista. De feito, el usaba habitualmente pésaa que acabou coa súa vida.

Unha familia moi celosa da súa intimidade

Aos veciños da casa e da rúa onde vivía Miguel Ángel Vilar, un mariñeiro nacido en Pontevedra e xubilado, e a súa esposa, María Teresa Soa, sorprendeulles o crime, aínda que non se mostraron conmocionados.
A estrañeza dos feitos para a veciñanza explícana os residentes na zona ao considerar á parella como «dúas persoas moi normais», ás que ata se adoitaba ver paseando pola zona. Sempre ían collidos da man, «como uns noivos adolescentes», recordaba un residente da zona.
Tanto as persoas máis próximas ao matrimonio como fontes policiais indicaron que non se coñecía ningún episodio de malos tratos nin denuncias referentes a este aspecto. Os veciños do inmoble onde residía a parella manifestaron que xamais, nos trinta anos de convivencia, oíron unha soa discusión máis aló das normais que pode ter calquera parella.
Con todo, coinciden todos en sinalar que tanto Miguel Ángel Vilar como a súa esposa, María Teresa Soa, eran unha parella estraña, e quizais a máis rara era a muller. Din que nunca establecían conversacións con eles, e que ata había días que saudaban e outras veces nin tan sequera iso. Tamén recordan que Miguel Ángel era un gran deportista. De feito, el usaba habitualmente pésaa que acabou coa súa vida.

As seleccións europeas máis importantes grazas a crise

O que foi candidato socialista á Xunta en 1993 é o primeiro galego nas listas europeas do PSOE. Antolín Sánchez Preseso insiste en que Galicia se xoga moito en Bruxelas; especialmente na defensa da natureza, o naval e o leite.

Son as eleccións europeas máis importantes da historia pola crise sen precedentes, a maior dende que existe UE.Polo tanto, é unha gran oportunidade para cambiar o sistema financeiro internacional e corrixir as desigualdades. No mundo a renda per cápita mensual é de 10.000 dólares, pero hai case mil millóns que viven cun dólar ao día. Se se pode rescatar aos que, pola súa imprudencia, levaron ao mundo ao borde do colapso, cómpre tamén un cambio de modelo que atenda ás necesidades das persoas. Están en xogo o noso modo de vida e os nosos valores

Un niño de los padres mas jovenes.

Un niño de los padres mas jovenes de Reino Unido

Sorpresa fue la primera reacción de todos, estupor cuando escuchamos al niño aquello de «cuando decidimos tener el bebé no sabíamos cómo sobreviviríamos [económicamente], yo no tengo paga, mi madre me da a veces diez euros»; tristeza, cuando leímos al comienzo de la historia que se trató de una relación de una sola noche en la que no utilizaron preservativos, y, por último, de indignación cuando, ya rodando la bola informativa, nos enteramos de que el niño padre solía pasar muchas noches en el cuarto de la niña madre, hecho conocido y aceptado por los padres de ambos hasta tal punto que incluso guardaba el uniforme escolar en su habitación.
Lo más significativo de la noticia se desgranó a las 24 horas de conocerse el caso de Alfie y Chantelle, cuando llegan las primeras sospechas sobre la posibilidad de que Alfie fuera objeto de un engaño por parte de la familia de su novia. Clive Slim, un amigo de los padres de Chantelle, aseguraba a un rotativo inglés que la madre de Chantelle, Penny, habría ordenado a su hija que negara que había tenido relaciones sexuales con otros chicos de edades parecidas a las de Alfie, en un intento por vender la historia, lo que motivó que se pidieran pruebas de ADN para comprobar la paternidad del bebé. Parece que Chantelle había contado a su hermanastra Jodie que su madre había insistido en que dijera que había perdido la virginidad con Alfie y que guardara silencio sobre los otros chicos con los que se había acostado, ya que eran algo mayores, catorce, quince años? y con ellos no se lograría el impacto mediático que presentando a Alfie como el padre. En concreto, durante esos días Chantelle durmió con otros cinco chavales del barrio.

Muere el trabajador de la empresa pirotécnica de Oza dos Ríos herido en un incendio

Muere el trabajador de la empresa pirotécnica de Oza dos Ríos herido en un incendio el día 14


Ángel Bolaño, trabajador de la pirotecnia Hermanos López, de Oza dos Ríos, que resultó herido el pasado día 14 de marzo durante un incendio en las instalaciones de la empresa, murió anteayer en el Hospital A Coruña a causa de «la gravedad de las lesiones que presentaba», según confirmó ayer un portavoz del Complejo Hospitalario Universitario A Coruña.
Bolaño, de 50 años de edad, se encontraba en el interior de una de las naves cuando se produjo el fatal accidente. En ese momento realizaba un trabajo con una rebarbadora, por lo que la causa del fuego pudieron ser las chispas que despedía la herramienta. Estas, según apuntaron ya en un primer momento fuentes de la investigación, cayeron sobre un área del local en la que había carbón vegetal y nitrato potásico, materiales que se utilizan en la fabricación de artefactos pirotécnicos.

Creado por:

Adriana Ures

Noemi Suárez

Soraya Rodríguez

Sheila Cousillas

A tenda dos chinos

A tenda dos chinos está situada en Ponteceso entre a Pesqueria e o pub seis 30.

Está tenda abrio por primeira vez o martes día 3 de febreiro de 2009.

Por agora non está indo moita xente porque non teñen costume de que haxa chinos en Ponteceso.

A tenda dos chinos e bastante grande e ten moitas variedades de cousas: Roupa, acesorios, productos de limpieza, etc.

Esta tenda remplazouse por unha zapateria chamada " Cos Pés Na Area".

¿Que che parece que abriran unha tenda de chinos en Ponteceso?

1º. Moi ben porque porfin hai unha tenda de chinos en Ponteceso e non temos que ir a outro lado se queremos mirar ou comprar algo.

2ºBen porque cambiamos de ambiente e non hai só Galeg0s.

1ª Enquisa

Pareceume un pouco precipitado porque os pais non tiñan onde deixar os fillos, pero por outro lado pareciume ben porque os rapaces non tiñan tanto riscos.

2ª Enquisa

Non o sei porque non teño fillos, pero os rapaces habialle de gustar, tamén me parecia un pouco pecipitado que os rapaces fosen o colexio.

3ª Enquisa

Pareceume ben porque os rapaces non tiveron tanto risco.

4º Enquisa

Eu a tienda non a cerrei e os pais que non tiveron onde deixar os fillos, non lle habia de gustar moito a idea por unha parte e por outra pareceume ben.

Conclusión

A nós pareceunos regular, por un lado estuvo ben porque os rapaces non tuvemos tanto risco e por outro pareceunos mal porque non había tanto temporal como decian e nos tamen tivemos moitas ganas de vir o colegio; en cambio a xente en xeral pareceulle bastante ben.

Noemí Suárez
Adriana Ures
Sheila Cousillas
Soraya Rodríguez